ТАРАСЕНКО — ЕТИМОЛОГІЯ

Тара́с (чоловіче ім’я)

через церковнослов’янське посередництво запозичено в давньоруську мову з грецької;
гр. Ταράσιος утворене від ταράσσω «викликаю замішання, бентежу, тривожу», пов’язаного з ϑράσσω «бентежу, тривожу, засмучую», спорідненим з дісл. dregg «дріжджі», прус. dragios, лит. ст. dragės, псл. *drozga (з *drogska) «тс.», укр. дрі́жджі;
р. Тара́с, Тара́сий, бр. Тара́с, др. Тарасии, п. Tarasiusz, ч. слц. Taras, болг. Тара́с, Тара́си(й), м. Тарас(ие), схв. Тарас(иjе), слн. Taras, стсл. Тарасии;
Фонетичні та словотвірні варіанти

тарасе́нко «син Тараса»
Тарасии (1466)
Тара́сик
тара́си́ха «дружина Тараса»
тарасі́вна «дочка Тараса»
Тара́сій
Тарассій «зтурбо́ваный, взрушо́ны(ш), престрашо́ный» (1627)
Тара́сьо
Етимологічні відповідники

Слово Мова
Тара́с білоруська
Тара́с болгарська
Тара́си(й) болгарська
Ταράσιος «викликаю замішання, бентежу, тривожу» грецька
ϑράσσω «бентежу, тривожу, засмучую» грецька
ταράσσω грецька
dregg «дріжджі» давньоісландська
Тарасии давньоруська
dragės (ст.) литовська
Тарас(ие) македонська
Tarasiusz польська
*drozga «тс.» (з *drogska) праслов’янська
*drogska праслов’янська
dragios прусська
Тара́с російська
Тара́сий російська
Тарас(иjе) сербохорватська
Taras словацька
Taras словенська
Тарасии старослов’янська
дрі́жджі українська
Taras чеська
Етимологічний словник української мови Інституту мовознавства ім. О.О. Потебні НАН України